به گزارش مشرق، هنوز مدتی از المپیک 2016 نگذشته که دوباره همان دعواهای همیشگی در ورزش آغاز شده است، درست در زمانی که همه می‌گفتند باید برنامه‌ریزی خود را برای المپیک 2020 توکیو آغاز کنیم، کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش جنگ پنهانی را آغاز کرده‌اند.
1- چهارشنبه هفته گذشته بود که اعلام شد کیومرث هاشمی در نامه‌ای به محمود گودرزی از وزیر ورزش و جوانان خواسته انتخابات فدراسیون‌ها تا زمان اصلاح اساسنامه آنها برگزار نشود. این اتفاق پس از آن رخ داد که اعلام شد کمیته بین‌المللی المپیک (IOC) در نامه‌ای از کمیته المپیک ایران خواسته درباره دخالت دولت در امور فدراسیون‌ها نظر بدهد. اینکه چگونه و به یکباره IOC نسبت به این موضوع حساس شده، اولین، کلیدی‌ترین و مهمترین نکته است. روال بر این است که نهادهای بین‌المللی کاری به اینگونه موارد ندارند مگر اینکه فرد، افراد یا نهادهایی به آنها «گِرا» بدهند و در این باره اطلاع‌رسانی کنند.
نامه کمیته بین‌المللی المپیک اما هرگز رسانه‌ای نشد و مسئولان کمیته ملی ایران هم در این مدت فقط سکوت کرده و البته با فدراسیون‌ها نامه‌نگاری کردند. چرا نامه IOC از سوی کمیته ملی المپیک ایران رسانه‌ای نمی‌شود؟ چرا در این مدت مسئولان کمیته ملی ایران و سایت رسمی این کمیته حرف و خبری در این باره نزده‌اند و واکنشی رسمی نشان نداده‌اند و ترجیح می‌دهند به تلفن‌های خود جواب ندهند؟ آیا موضوعی پشت پرده است؟
2 - انتخابات فدراسیون جودو یکشنبه 4 مهرماه برگزار شد اما گفته شده کمیته ملی المپیک این انتخابات را به رسمیت نشناخته است. این خبر هم به صورت رسمی از سوی مسئولان کمیته اعلام نشده و آنها تنها نظاره‌گر اتفاقات بوده‌اند. این در حالی است که قرار بود به جای شاهرخ شهناری دبیرکل کمیته که در ویتنام به‌سر می‌برد، رباب شهریان نایب رئیس کمیته ملی المپیک به عنوان نماینده این کمیته در انتخابات جودو حضور یابد. شهریان اما همان روز در مراسم دیگری حضور یافته بود و بدین‌ترتیب نتوانست خودش را به مجمع برساند. در واقع کمیته ملی المپیک قصد این را داشت که نماینده‌اش را به این انتخابات بفرستد اما به دلیل همزمانی مراسمی که شهریان در آن حاضر شده بود، نتوانست در مجمع انتخاباتی فدراسیون جودو حاضر شود. کمیته در این باره هم سیاست سکوت در پیش گرفته و حرفی نزده است.
3- خیلی‌ها بر این عقیده هستند که مسئولان فعلی کمیته ملی المپیک همان راهی را می‌روند که پیش‌تر محمد علی‌آبادی رفته بود. یک سال مانده به برگزاری انتخابات کمیته ملی المپیک شرایطی رقم خورده که ممکن است منافع ملی را قربانی منافع شخصی کند که اگر اینگونه باشد باید فکری جدی به حال آن کرد. کمیته در این باره هم سکوت کرده و حرفی نزده است.
4 - وزارت ورزش در این میان باید نقش خود را به خوبی ایفا کند. اختلاف میان وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک موضوع جدید و تازه‌ای نیست و در این قضیه هم دیده می‌شود (اگر چه همواره رسانه‌ها متهم می‌شوند و مسئولان این دو نهاد حداقل در ظاهر می‌گویند که با هم خوب هستند.) وزارت ورزش اگر موضوعی را می‌داند باید اعلام کند. وزارت ورزش هم اگر در موضوعی منافع شخصی را به منافع ملی ترجیح دهد باید پاسخگو باشد.
5- ورزش ایران بین این اختلافات در حال قربانی شدن است. قرار بود فردا انتخابات فدراسیون ژیمناستیک برگزار شود که آن هم لغو شد. این اختلافات حاصلی جز بلاتکلیفی فدراسیون‌ها ندارد. کمیته ملی المپیک در این باره هم سکوت کرده و حرفی نزده است.
6- شفاف‌سازی، کلید ماجراست. همه از شفاف‌سازی استقبال می‌کنند جز آنهایی که این موضوع به ضررشان تمام می‌شود. مطالبه امروز جامعه ورزش شفاف‌سازی در این موضوع مهم است اما کمیته ملی المپیک در این باره هم سکوت کرده و حرفی نزده است.
1- چهارشنبه هفته گذشته بود که اعلام شد کیومرث هاشمی در نامه‌ای به محمود گودرزی از وزیر ورزش و جوانان خواسته انتخابات فدراسیون‌ها تا زمان اصلاح اساسنامه آنها برگزار نشود. این اتفاق پس از آن رخ داد که اعلام شد کمیته بین‌المللی المپیک (IOC) در نامه‌ای از کمیته المپیک ایران خواسته درباره دخالت دولت در امور فدراسیون‌ها نظر بدهد. اینکه چگونه و به یکباره IOC نسبت به این موضوع حساس شده، اولین، کلیدی‌ترین و مهمترین نکته است. روال بر این است که نهادهای بین‌المللی کاری به اینگونه موارد ندارند مگر اینکه فرد، افراد یا نهادهایی به آنها «گِرا» بدهند و در این باره اطلاع‌رسانی کنند.
نامه کمیته بین‌المللی المپیک اما هرگز رسانه‌ای نشد و مسئولان کمیته ملی ایران هم در این مدت فقط سکوت کرده و البته با فدراسیون‌ها نامه‌نگاری کردند. چرا نامه IOC از سوی کمیته ملی المپیک ایران رسانه‌ای نمی‌شود؟ چرا در این مدت مسئولان کمیته ملی ایران و سایت رسمی این کمیته حرف و خبری در این باره نزده‌اند و واکنشی رسمی نشان نداده‌اند و ترجیح می‌دهند به تلفن‌های خود جواب ندهند؟ آیا موضوعی پشت پرده است؟
2 - انتخابات فدراسیون جودو یکشنبه 4 مهرماه برگزار شد اما گفته شده کمیته ملی المپیک این انتخابات را به رسمیت نشناخته است. این خبر هم به صورت رسمی از سوی مسئولان کمیته اعلام نشده و آنها تنها نظاره‌گر اتفاقات بوده‌اند. این در حالی است که قرار بود به جای شاهرخ شهناری دبیرکل کمیته که در ویتنام به‌سر می‌برد، رباب شهریان نایب رئیس کمیته ملی المپیک به عنوان نماینده این کمیته در انتخابات جودو حضور یابد. شهریان اما همان روز در مراسم دیگری حضور یافته بود و بدین‌ترتیب نتوانست خودش را به مجمع برساند. در واقع کمیته ملی المپیک قصد این را داشت که نماینده‌اش را به این انتخابات بفرستد اما به دلیل همزمانی مراسمی که شهریان در آن حاضر شده بود، نتوانست در مجمع انتخاباتی فدراسیون جودو حاضر شود. کمیته در این باره هم سیاست سکوت در پیش گرفته و حرفی نزده است.
3- خیلی‌ها بر این عقیده هستند که مسئولان فعلی کمیته ملی المپیک همان راهی را می‌روند که پیش‌تر محمد علی‌آبادی رفته بود. یک سال مانده به برگزاری انتخابات کمیته ملی المپیک شرایطی رقم خورده که ممکن است منافع ملی را قربانی منافع شخصی کند که اگر اینگونه باشد باید فکری جدی به حال آن کرد. کمیته در این باره هم سکوت کرده و حرفی نزده است.
4 - وزارت ورزش در این میان باید نقش خود را به خوبی ایفا کند. اختلاف میان وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک موضوع جدید و تازه‌ای نیست و در این قضیه هم دیده می‌شود (اگر چه همواره رسانه‌ها متهم می‌شوند و مسئولان این دو نهاد حداقل در ظاهر می‌گویند که با هم خوب هستند.) وزارت ورزش اگر موضوعی را می‌داند باید اعلام کند. وزارت ورزش هم اگر در موضوعی منافع شخصی را به منافع ملی ترجیح دهد باید پاسخگو باشد.
5- ورزش ایران بین این اختلافات در حال قربانی شدن است. قرار بود فردا انتخابات فدراسیون ژیمناستیک برگزار شود که آن هم لغو شد. این اختلافات حاصلی جز بلاتکلیفی فدراسیون‌ها ندارد. کمیته ملی المپیک در این باره هم سکوت کرده و حرفی نزده است.
6- شفاف‌سازی، کلید ماجراست. همه از شفاف‌سازی استقبال می‌کنند جز آنهایی که این موضوع به ضررشان تمام می‌شود. مطالبه امروز جامعه ورزش شفاف‌سازی در این موضوع مهم است اما کمیته ملی المپیک در این باره هم سکوت کرده و حرفی نزده است.
